Savaş Barha

İyi günler nasılsınız? Şimdiye kadar paylaşımlarımın çoğunu beğenen, onlara en çok yorumda bulunan siz oldunuz? Bu sebeple sizinle bir şey paylaşmak istiyorum. Çünkü bir karar alacağım ama daha netleştirmedim. Şiire son vermeyi ve sosyal medya hesabımı kapatmayı düşünüyorum. Sürekli şiir yazmamın sebebi Ay Işığı okusun diyeydi açıkçası. Başka hiç bir sebebi yoktu. Sürekli onu düşünüyo

Seni düşünmeyince hep canım sıkılıyor.  Seni düşününce ise hep yüzüm gülüyor. Yine bir gün öylece oturmuştum. Sensizliğin ayazına varıncaya dek  seni düşünüyordum. Mutluydum, yüzüm gülüyordu. Sonra pencereye doğru yürüdüm. Cam kenarındaki karıncaya ilişti gözüm. Bir anlığına senin yerine  karıncayı düşünmeye başladım.  Hemen canım sıkıldı. Seni düşündüm, yüzüm güldü. Sonra bir ses duydum.  Camdan dışarı baktım. &hellip; <a href="https://savasbarhaa.wordpress.com/2018/01/09/yi

Hava neden mi karanlık? Gelmedin ki güneş doğsun. Sensizliğe isyan edercesine kalbim gibi kararmış şehirler. Kuşlar neden mi ötmüyor? “O yoksa bizde yokuz.” deyip göçtüler. Direnemedim, durduramadım. Ne dediysem yaranamadım. Sensizliği kabul etmediler. Çocuklar neden mi gülmüyor? Çünkü sen çocukların başını okşardın. Sen olmayınca kimse onların başını okşamıyor. Sen olmayınca ben onları mutlu edemiyorum. Sensizken

Hayır arkadaş! Ben bu hayatı hiç sevmedim. Senden uzak olmanın hiçbir güzel yanı yok. Özlemek, hasret çekmek hiç bana göre değilmiş. Ellerini tutmak isteyipte tutamadığım zaman kalbim sıkışıyor sanki. İstediğim an sesini duyamıyorum. Neyleyim senin dışındaki sesleri. Gözlerim, gözlerine susadığında yanımda yoksan görmenin neyi güzel? Eminim sende benim gibi düşünüyorsundur. Hadi aç avuçlarını beraber yalvaralım Allah'a. Önce dualarda buluşalım. Kim bilir, belki kavuşu

Seni düşünmek; ne güzel bir rüyadır, ne güzel bir sevinçtir, ne güzel bir ferahlıktır, ne güzel bir mutluluktur. Canım acısa seni düşünür gülerim. Hasta olsam seni düşünür iyi olurum. Elim kanasa seni düşünür koşar, oynarım. Kabus görsem, uykum kaçsa seni düşünür güzelce uyurum. Yalnız kalsam seni düşünür huzur bulurum. Seni düşünmek; aşkların en kutsalı, eyle

Bilirim sevmek zordur. Kavuşamamak gibi bir laneti olabilir sevmenin. Yalvarışlar, yakarışlar kaderi değiştiremez. Bilirim dayanmak zordur. Acılar üst üste gelse de, acılar bizi olgunlaştırır. Uyumak, kaçmak acıları unutturmaz. Bilirim beklemek zordur. Beklemeye alışmak zordur. Günler gece, haftalar ay olur. Beklemek, zamanı durdurmaya muktedir değildir. Sen bir şehirde beni, ben bir şehirde seni bekliyorum. Şehirler, şehirleri bekliyor. Biliri

Adını okudum az evvel. Heyecandan kalakaldım. Resmini gördüm az evvel. Gözlerimden yaş akıttım. Yüzün yine ay gibi. Gözlerin hala güzel. Anılarımız canlandı. Sen bahar kokuluydun, sözlerin aşk doluydu, tenin bembeyazdı, ellerin sıcacıktı. Kalbin bir çocuk gibi masum, yüreğin insanlık tarihi kadar büyüktü. Bir "Efendim" deyişin vardı. Sanki her harfi büyülü, sanki cennetten söylenmiş. Biliyorum oradasın. Gözlerin hep arayışta. Aklın hep benle meşgul, adım hep dilinin ucu

Susmalıydım; çünkü konuştuğumda haksız olmaktan yoruldum. Kelimeleri raks ettirsem de yine suçlu olan bendim. Sen, hep haklı taraf çıktın. Durmalıydım; çünkü sana geldiğim tüm anlarda usulca gittin benden. Her güne bir mazeretin vardı. Senin için bekleyişlerim bir anlam ifade etmedi. Günlerimi, gecelerimi, senle süsledim. En çocuksu, en heyecanlı halimle sana hediyeler hazırladım. Bir inat uğruna çekip gittin. Yazmalıydım; çünkü beni, hiç dinlemedin. Söyledikler

Şu karşı tepede, buğday tarlasının ortasında, yalnız yaşayan bir ağaçtım ben. Tektim, ama mutsuz değildim. Dostum yoktu, ama küs değildim. Ben bana yeterdim kimsem olmasa da. Sonra sen çıka geldin uzaktan. Gölgemi beğendin, oturdun yanıma. Gün geçtikçe gölgem yetmedi sana. Daha çok gölge istedin benden. Dallarım uzasın, yapraklarım büyüsün istedin. Ben buydum, yaprağım buydu, dalım buydu, gövdem buydu. Dahasını veremem ki. Çapım bu, uzayamam ki, Haddimi aşamam ki

Çarmıha gerilsede bedenim, kimse ruhumu esir edemez. Seni sakladım ruhumda, benden başkası göremez. İyi ki ölüm var, iyi ki cennet var. Fani olan şu dünyadabana hep eksik kalırdın. Baki olan bir hayattaebediyetim ol, ahirim ol. Erguvan çiçekleriyle dolu uçsuz bucaksız bir yolda yoldaşım ol, elimi bırakma. Adın aydınlatsın gecemizi, gecemiz gündüz olsun. Düşersem canım yanar. Canım yanarsa, canın yanar.

Bekledim, geleceksin diye bekledim. Hava soğuktu, yağmur yağıyordu, farkında değildim, geleceksin diye bekledim. Geleceğin anın heyecanıyla bekledim. Sonra sen gelmedin. Sen gelmeyince üşümeye başladım. Sen gelmeyince yağmurda ıslandım. Bekledim, gelmedin.

Havalar soğudu,  camlar buğulandı. Buğulu camlara  çizdim hayallerimi. Havalar ısındı,  buğular kayboldu. Buğulu camlarda  kaldı hayallerim.

Gülemedik ki büyüyünce. Çocuklukta kaldı sevinçlerimiz. Taşıyamadık bugünlere mutlulukları.Mazide kaldı en güzel heyecanlarımız. Biz büyüdükçe hüznümüz de büyüdü. Biz yaşadıkça karanlıklar arkamızdan geldi. Göz yaşım durmaz, göz yaşım zem zem.

Hadi gel mutluluğu satalım.  Umutları, aşkları, anıları yakalım. Çiçekler solsun,  sema kararsın,  rüyalar kabus olsun. Hey sen,  kavanoz dipli dünya!  Bizi çok üzdün, bilmiş ol.

Orada mısın? Burada mısın? Neredesin? Aramadığım yer, çalmadığım kapı, gitmediğim diyar kalmadı. Neredesin? Kuş olsam, uçsam gökyüzüne, kokunu takip etsem bulur muyum seni? Seyyah olsam, ülke ülke gezsem rastlar mıyım izine? Sahaf olsam, eski, yeni kitapları toplasam okur muyum adını? Nereye gideyim? Kime sorayım? Kim olayım? Neredesin?

Gülüşün cennetin gizli kapısı, gözlerin mutluluğun anahtarıdır. Ellerini tutunca dertsiz, tasasızım. Kokunla mevsimler hep ilkbahar. Bastığın yerler renkli çiçek bahçesi, geçtiğin yollar büyüleyici misk dükkanı. Yokluğun ölümün diğer adı, varlığın nefes alma sebebimdir. Sözlerin deniz kadar derin, tebessüm edişin insanlığa hediyedir. Gülmezse bir gün yüzün, kapımdan gitmesin hüzün.

Bazen bir şeyleri anlatmak için kelimeler yetmez, eksik kalır. Hiç bir anlam ifade etmez cümleler. Söylemek istediğiniz ne varsa yutkunup susarsınız. Sonra uzaktan izlerseniz olup biteni. Keşkeler ve amalar arasında sıkışıp kalırsınız; lakin ne keşkeler toparlayabilir sizi ne de amalar.

Eyvah! Eyvah ki ne eyvah. Yenildim ve mağlubum. Kendime kızdım, yontuldum. Kâr etmedi sözlerim, sustum.

Kaldırımlarda geçti gecem. Rüzgâra aldırmaksınız,  göğsümü açıp delice koştum, Ben şaşkın, yollar şaşkın, insanlar şaşkın.

Kılı kırk yarsam da sana gelemiyorum, zamanı durdursam da. Sana gelmek isterken, sana gelemiyorum. Susma, konuş! "Gel" de bana, sana gelmek istiyorum. Şu kararmış dünyadan kurtulup, aydınlığa ermek istiyorum. Sana gelmek istiyorum. Sana gelmek için binlerce kez dua ettim. Yine binlerce kez dua etsem bile sana gelemiyorum. Sen, "Gel" demeden dualarım kabul olmuyor. "Gel" de, kabul olmuş duam ol. "Gel" de.

Kurşun-i bir kelimeyle kalbinden vurabilirim seni. Yumuşacık bir cümleyle saçlarını tarar, sıcacık bir şiir ile ellerini tutabilirim. Sonsuzluğu ayaklarına serercesine; kırlarda, en güzel şarkıları söyleyebilirim. Kalbimi, avuçlarımda sana sunabilir; ömrümü, ömrüne feda edebilirim. Bir kelamınla canlar alabilir, dağları dize getirebilirim. Bir bakışınla un ufak edebilirim dünyayı. Sen, kadınım… Bana eksik kalma! Uğruna her şeyi yapabilirim.

Büyümüş bir bedende  büyümemiş bir ruhum. Güneş doğmadan uyanır, güneş doğmadan uyurum. Sabahın en serininde düşlerimde kaybolurum.

Ya sabır. Sabır ya sabır. Uzaktan sevmek; kaderimiz, alın yazımız oldu. Gülüşünü görmeye hasret çekmekten yüreğimiz yoruldu. Bizi bu dertten kurtaracak tek çare kaldı, o da...

Ne hale geldik! Neydik, ne olduk! Kapıldık bir rüzgara, daldan dala savrulduk. Toz, buz oldu benliğimiz. Virane oldu ruhumuz. Un, ufak parçalandı kalbimiz. Göremediğimiz duvarlara tosladık. Enkaz altında kaldık. Ne sesimiz duyuldu, ne de nefes alabildik.

Arafta kalmış gibisin? Ya yanımda ol, ya da uzakta kal. Gündüzleri göğsümde kelebekler uçuştururken, akşamları diline prangalar vurmak da ne oluyor? Gün biterken, güneşle beraber sevginde mi kayboluyor ? Yokluğunda, her yanım suskun, her yanım demir parmaklık, her yanım zemheri karanlık.

Sükût etti ışıklar. Dile geldi karanlıklar. Dirildi, şahlandı, büyüdü, büyüdü, büyüdü kocaman oldu ay. Ay, dolunay oldu. Sema, ay ışığı oldu. Yeryüzü zalim oldu. Sokaklar isyancı oldu. Yürek dayanmaz oldu. Hasretlik günler, bu kaç oldu?

Beynim kaynıyor sanki. Çatlayacak derecede başım ağrıyor. Çıldırmak üzereyim.  Yokluğun müsebbip oldu,  yokluğundaki dikkatsizliğim mi? Seni düşünmek mi ağrıttı başımı? Ellerinin ellerimde olmaması mı?

Seni özlerken döktüğüm göz yaşları toprağa saçıldı. Su oldu, buhar oldu bulutlara karıştı. Hava soğudu, yağmur oldu, yeryüzüne yayıldı. Şemsiyemi almadım. Paltomu giymedim. Başımı kaldırdım, yolda yürüdüm. Yağmur oldun, tenime değdin. Bugün sana kavuştum. Bugün, ya ölmeliyim ya ölmeliyim.

Kurşun etkili aforizmalarım var benim. “Sen beni, ben seni; biz, bizi çok özledik.”

Ah dipsiz kuyulu gökyüzü! Yuttun bütün isyanlarımı. Sustursun haykırışlarımı. Karabulutlar saldın üzerime. Güneşi, ayı, yıldızımı sakladın. Acı bana gökyüzü. Yüzüm gülsün gökyüzü. Yüzsüz müsün gökyüzü?

Haydi çocuk, tut elimi.  Yıldızlara koşalım. Vakit hep gündüz olsun, oyunlar neşe dolsun. Haydi çocuk, gül bana. Gözlerinde dünü göreyim. Dünya küçük, biz küçük senin kalbin çok büyük. Haydi çocuk, bak bana.  Gel bana, sarıl bana. Büyüklerin unuttuğu  sevmeyi göster bana. Hey çocuk, büyüme! Çocuk kal, çocuk gül. Büyüdükçe g

Çok okudum.  Okuduklarım kadar yazmadım  lakin yine de çok yazdım.

Hangi harfleri harmanlayayım?  Hangi kelimeyi eğip, bükeyim?  Hangi cümleyi ölümsüzleştireyim?  Hangi milletin dilini sömüreyim?  Hangi kaybolmuş kültürü dirilteyim?  Hangi unutulmuş aşkları dillendireyim? Hangi güzelin sevdasını yaşayayım?  Hangi çocuğun mutluluğunu alayım?  Hangi ressamın tualine boya çalayım?  Hangi şairin bestesine güfte olayım? Seni özlediğimi;  nasıl çizeyim, nasıl yazayım,  nasıl anlatayım, bilmiyorum. Bildiğim tek şey var.  Seni çok &hellip; <a href="

Martılara bak sevgili. İnsanlardan kopamazlar. Denize, gök yüzüne bak sevgili. Maviden vazgeçemezler. Ağaçlara bak sevgili. Kuşlar olmadan yapamazlar. Dalgalara meydan okuyan vapurlara bak sevgili. İstanbul küserse ağlarlar. Gözlerime bak sevgili. Sensiz ben olamam.

Hazan mevsimi yağmuru yağıyor. Sevgini kattığın  bir kahve yapar mısın? Kitabımızı alır,  şöminenin karşısında  yeni ufuklara yelken açarız. Sen girince  cennet kokan odamız  toprak koksun kapatma pencereyi. Gel otur yanı başıma,  yamacına sığınayım.

Doğdum, dünyayı gördüm ağladım. Çocuktum, düştüm ağladım. Kayboldum, korktum ağladım. Büyüdüm, çocukluğumu özledim ağladım. Seni sevdim, kaybetmekten korktum ağladım. Ama bugün mutluyum. Mutluyum; çünkü bu gece dolunay var semada. Mutluyum; çünkü seni düşündüm. Mutluyum; çünkü hatıran canlandı gözümde. Mutluyum; çünkü aylar sonra ilk defa resmine bakmadan gözlerini çizdim. Mutluyum; çünkü bugün seni ruhumun her köşesine iş

Seni, sana anlatacak yeni bir kelime bulamadım. Günlerim haftalar, haftalarım aylar oldu. Kader, birbiri üzerine ekledi ayları. Zaman sustu, ömür geçiyor. umudum tükendi. Sonra rüyalarım  senle süslendi. Seni, sana anlatmak için başka bir kelimeye değer veremem. Seni, sana anlatmak için başka dilleri göğe çıkaramam. Seni, sana anlatmak için yalnızca adını bilirim. Sen, sende saklasın. Seni, senle &hellip; <a href="https://savasbarhaa.wordpress.com/2017/11/26/acizim/" class="m

Günler geçiyor.  Günler geçtikçe  söylemek istediklerim artıyor. Günler geçiyor,  birikiyor cümleler. Günler sensiz geçiyor. Sensiz geçen günler, senle geçen günlerin  sayısını geçiyor. Ömür geçiyor.  Zaman geçiyor.  Herkes gelip geçiyor.

Gece düşlerimdeydin,  sabah hayalimde. Seni anmakla geçecek gündüzüm. Günüm senle anlam kazanacak. Yollar toprak kokulu,  gökyüzü yağmur dolu. Bulutlar kara, mevsim güz. Hüzün ayında  yüzümde tebessüm var. Hasret kokan bir ben var. Sana kavuşamasam da yüreğinde olduğumu bilmek gurbetimi vuslat kılıyor. Şimdilik hoşça kal.  Hava soğuk, üzerini ört.

Hava ağırdan karardı. Bir göl kenarına sığındım. Kınalı bir taş üzerine oturdum. Ağaçların reveransıyla başlayan geceye ateş böcekleri raks ederek eşlik ediyor. Çekirgeler şarkı söylüyor. Yapraklar ürkekçe titriyor. Avuçladığım taşlarla bu gece yakamoz bin parça. Her parçasında sen varsın. Her parçası ayrı huzur. Gözlerim senle dolu, gözlerim yakamoz.

Hayal etmek; en güzel dua,  en güzel rüya, en güzel sevdadır. Hayalleri senle süslemek; sevinçtir, huzurdur, mutluluktur. Hayallerle yaşamak; deliliğimdir, özgürlüğümdür, sonsuzluğumdur. Hayallerim umudumdur, hayallerim gözlerindir,  hayallerim vuslattır, hayallerim sensin.

Aynı havayı soluyup, aynı yıldızları izleyip, aynı anda aynı şeyi düşünüp kavuşamamak delilik sebebi değil midir? İki bedende bir olmak, kendini değil sevdiğini yaşamak delilik sebebi değil midir? Bilmediğiniz, görmediğiniz silahlarla vuruldum ben. Ölümcül yaralar aldım, ölmedim. Bu acılarla yaşamak ne zormuş. Delirmedim. Delirmedim ama dayanamadım sustum. Sayılı sözcüklerle, sınırsız cümleler kurdum. Sözlerim ar

İçim parçalanıyor. Bakma öyle ey dilber. Bendeki sen öldü. Göm beni ey dilber. Sevdalıydım ben sana. Yak beni ey dilber. Gün doğar, gün batar. Bekleme beni ey dilber.

Kar tanelerini seversin diye kışı dört gözle beklerim. Ey güneş doğma! Dur kalbim. Isıtma bedenimi, ısıtma ellerimi. Avuçlarım kar dolsun, erimesin kar taneleri. Durun, basmayın, çıkmayın sokaklara. Kar taneleri benim umudum, onlar benim mutluluk sebebim. Ey gökyüzü, ey bulutlar, ey Mikail aleyhisselam... Yağdırın karları, bembeyaz olsun yeryüzü. Kış olsun her mevsim. Bütün kötülükler kaybolsun.

Şimdi gelsen, yanıma otursan, hiç konuşmasan, karşımda dursan öyle sessizce, bana bakmasan da olur razıyım. Seni görmenin beni nasıl mutlu edeceğini bilemezsin. Özledim seni. Hasretim sana. Yolunu gözlüyorum. Pencereler sarardı. Gözlerim kurudu. Gizli gizli değil alenen ağlıyorum. Resmin ellerimde uyuyorum. Her gece yıldızımızla konuşuyorum. Kokun hala etrafımda. Seni hatırlatan tek hediyen parçam oldu. Güldüğünde gözlerindeki

Gözümü açtım, seni gördüm, seni tanıdım, seni sevdim. Ellerini tuttum, gözlerinde büyüdüm, aşkı sende buldum. Sevdanın ne olduğunu senle bildim. Mutluyken de ağlanabileceğini senle öğrendim. Olmasanda yanımda, dünyam sen oldun. Rüyalarım senle süslendi. Hayallerim senle doldu. Geceler boyunca seni andım. Seni kimsede aramadım. Kimseye sen gibi bakmadım. Kimseyi sen gibi sevmedim. Hiç kimseyi yerine koymadım.

Ne sen bakisin, ne ben bakiyim. Fani oğlu faniyiz. Ha öldük, ha öleceğiz. Alacağımız nefes de sayılı, göreceğimiz günler de. Üzmeye, kırmaya gerek var mı? Ellerin ellerimde olsun.Başını yasla omuzuma. Uzayıp giden yolun seyrinde dinle kalbimi. Sana sevgimi anlatıyorum.

Biz neyiz? Biz kimiz? Ne için yaşıyoruz? Kim için? Ne uğruna? Anlattıklarımız kadar mıyız? Anlaşıldığımız kadar mıyız? Yaşadığımız hayatın anlamı ne?  Ödülü, hediyesi ne? Hangi maskeye kanacağız?  Neye inanacağız? Kaderin cilvesi ne olacak?  Bir çift göz mü?  Tatlı bir söz mü?  Yumuşak bir tebessüm mü? Amaç ne?  Bilinmez... Doğ, yaşa ve öl. Peki ya sonra.  Geride kalanlar üzülecek mi?  Yoksa unutup geçecek mi? Her neyse, yol çukurlarla dolu.

Susmak istiyorum lakin susamıyorum. Volkan gibi yüreğimden kelimeler püskürüyor. Ben yandıkça cümle oluyor kelimeler dilimde. Sonra dur durak bilmeden haykırışlara başlıyorum. Madem konuşmak istiyor benliğim, seni yazsın istiyorum kırık kalemim. Kelimelerle seni çizip, cümlelerle seni anlatmak istiyorum. Dalgalarda sakladığım yüzünü çizmek istiyorum. Rüzgarda sakladığım kokunu anlatmak istiyorum. Seni sana anlatmak istiyorum.

Olduğum yerde durdum. Bu ben değilim. Ne yaptın bilmiyorum ama bu ben değilim. Benliğim, ellerinde yoğruluyor. Sen ne şekil verirsen ben oyum. Kâğıt da sende, kalem de sende. Sen ne yazarsan ben oyum. Ağlasam da sebep sensin, gülsem de sebep sensin. Sevabımın da, günahımın da sebebi sensin. Ben, beni çok yaşadım, yeter. Ben, artık seni yaşamak istiyorum. Unutma! Ben, artık ben değilim. Ben senim.